کتاب آیین طبابت

( اخلاق پزشکی از دیدگاه علامه قطب الدین شیرازی )

کتاب آیین طبابت ( اخلاق پزشکی از دیدگاه علامه قطب الدین شیرازی ) با برگردان پارسی دکتر محمد هاشم هاشم پور ، دکتر سید حمدالله مساوات و دکتر مجتبی حیدری می باشد.

کتاب « فی بیان الحاجه الی الطب و الاطباء و وصایاهم » از جمله تالیفات علامه قطب الدین محمود بن مسعود مصلح شیرازی در باب مقدمات طب و اخلاق طبابت در سه فصل است که در نوع خود کم نظیر می باشد.
فصل سوم این کتاب در بردارنده چهار وصیت نامه ی اخلاقی – طبی از حکما است که علامه پس از ذکر انها ، وصیت اخلاقی – طبی خود را به رسم گذشتگان بیان می نماید.
کتاب آیین طبابت برگردانی از وصیت نامه ی مذکور است ، که جهت آشنایی اساتید ، دانشجویان و فارغ التحصیلان علوم پزشکی با رویکردها و آموزه های اخلاق حرفه ای اطبای برجسته ی این مرز و بوم نگاشته شده است.

فهرست مطالب کتاب آیین طبابت ( اخلاق پزشکی از دیدگاه علامه قطب الدین شیرازی ) :

• دیباچه استاد ، دکتر محمد مهدی اصفهانی
• دیباچه استاد ، دکتر محمد هادی ایمانیه
• سخن نخست – جامه اش نظیف باشد، سخنش لطیف و دامنش عفیف
• سخن دویم – گر عهده دار مداوای مریضی گشت، پیوسته در کارش باشد، شاه باشد یا گدا
• سخن سیم – مانند کوری گوهر به دست مباش که ارج گوهرش نداند
• سخن چهارم – همانا طبیب ، یکی از چهار ستونی است که شهرها بر آن بنیان شود
• سخن پنجم – طبیبی جسور و جاهل ، برایشان امراضی به ارمغان آرد که طبیعت در مقابلش وا ماند و طبیب چیره دست درمانش نتواند!
• سخن ششم – بر عاقل است که اطبا را بیازماید
• سخن هفتم – در بدایت امر ، نظر جوانان را بیازمای ، سپس به پیران رجوع کن
• سخن هشتم – حیا ، آغاز همه ی نیکی هاست
• سخن نهم – بازگرداندن دیروز ، آسان تر از تغییر نقش حک شده در ذهن عاقل است
• سخن دهم – میوه ی دانش را برداشت نمی کنند مگر جویندگانش
• سخن یازدهم – استدلال نماید به حال قلب و آن چه پنهان است از حرکات نبض و ضربه هایش
• سخن دوازدهم – بر طبیب نابینا اعتماد مکن
• سخن سیزدهم – بدترین امور در طبابت ، قلت تانی است
• سخن چهاردهم – پرهیز ، سر رشته ی همه داروهاست
• سخن پانزدهم – با نیکی ذات خود ، با خطای دیگران روبرو شو
• سخن شانزدهم – چون امر مرض بر تو مشتبه شد ، بیمار را به طبیعتش وا گذار
• سخن هفدهم – طبیبی که به نگه داشت تندرستی خود توجه نکند ، طب نداند
• سخن هژدهم – تجربه و قیاس ، دوشادوش هم ، دارایی اهل صناعت طب باشد
• سخن نوزدهم – چون طبیبی بینی که به درشتی با بیماران برخورد می کند ، در جهلش شک مکن
• سخن بیستم – با طبیب ، همراه شو پیش از آنکه بیمار شوی
• سخن بیست و یکم – بر طبیبی که هماره بیمار است ، اعتماد مکن
• سخن بیست و دویم – طبیب نبایست نسخه ای کند که ناتوان شوند از عمل به آن
• سخن بیست و سیم – پرسش نکند از آنکه قصد طبابت وی را نکرده
• سخن بیست و چهارم – تا راه گریزی وجود دارد ، بر به کار بستن داروهای قوی دست میاز
• سخن بیست و پنجم – با دقت تمام به نبض ، نوع نبض را دریاب
• سخن بیست و ششم – پرسد از پیوستگی خوابش
• سخن بیست و هفتم – درمان کامل نمی شود مگر به ایشان
• سخن بیست و هشتم – به کاهش اصل سرمایه ، سود به تحلیل رود
• سخن بیست و نهم – بسیار است اموری که تدبیر طبیب را بر هم زند
• سخن سی ام – از خطا ، گنجشک هایی خریدند و زبانشان بریدند !
• سخن سی و یکم – اینجا اشتباه در نفس و جان آدمی است
• سخن سی و دویم – طبیب در آن بی تقصیر باشد
• سخن سی و سیم – دست از علاج بردارند ، شفا عاجل تر از گمانشان حاصل آید
• سخن سی و چهارم – از همسر و مادرش گرفته تا خاله و اهل و همسایه اش !
• سخن سی و پنجم – متضرر نمی گردد مگر بیمار نیازمند
• سخن سی و ششم – راضی می شود به میوه ای و خشمگین می شود به واژه ای !
• سخن سی و هفتم – علایم بیماری ، شاهدان محکمه اند
• سخن آخر – پایان وصیت

iraniantebcom@